Zaanstad- De Zaandamse voetballer Tim Freriks doet het goed in Denemarken. Na een overstap van vv Katwijk naar AB Kopenhagen laat de 25 jarige Zaandammer zien dat hij zichzelf ook daar stand houdt tussen oersterke defensief ingestelde Scandinavische voorstoppers.
Richard Walraven interviewde de Zaanse voetballer voor het NHD. “Zaandammer timmert aan weg in Denemarken. Freriks heeft geen tijd meer te verspillen.”
Ambitie
Tim Freriks is in Denemarken aan zijn tweede carrière als profvoetballer begonnen. En AB Kopenhagen wordt zeker niet het eindstation, denkt de 25- jarige Zaandammer. „Er is geen tijd meer te verspillen.”
Een tweede kans als profvoetballer. Dat is lang niet elk voetbaltalent gegeven. Maar Tim Freriks maakt er op 25-jarige leeftijd – jong voor een mens, maar relatief oud om door te breken als voetbalprof – werk van. In Denemarken bij AB Kopenhagen, ooit negen keer landskampioen nu spelend op het derde niveau, timmert de Zaandammer aan de weg.
Kopenhagen
De cijfers van Freriks, die in juli de overstap van ’amateurkampioen’ Katwijk naar Kopenhagen maakte, mogen er zijn. Freriks is vaste basisklant en scoort er op los. De spits maakte vooralsnog elf doelpunten (bijna de helft van het totaal) voor Akademisk Boldclup in negentien wedstrijden.
Decor
Tim Freriks namens OFC in actie tegen Spakenburg: ,,Ik ben naar Kopenhagen gekomen om daarna een volgende stap te kunnen maken, daar ben ik ook echt wel aan toe.” Hoe anders is het decor in verhouding met zijn profdebuut. Speelt Freriks in Denemarken voor een handjevol toeschouwers zijn wedstrijden, bijna zes jaar geleden speelde hij met FC Groningen uit bij PSV in een gevuld stadion zijn eerste wedstrijd in de eredivisie. Om daarna nog zeven keer – waaronder in De Kuip tegen Feyenoord – voor Groningen uit te komen. Maar van een echte doorbraak wilde het, ook na een transfer naar FC Utrecht, voor Freriks niet komen. De talentvolle spits kampte met lichamelijke klachten, die zijn kansen op speelminuten verkleinden, maar was er ook mentaal niet klaar voor beseft hij nu. „Ik was
te makkelijk. In die tijd had ik niet de juiste mindset. Ik was ook te jong om te beseffen wat
er allemaal mogelijk was.” Freriks vond bij de amateurclubs OFC en Katwijk het plezier in voetbal terug. Met de laatste club werd hij de afgelopen twee seizoenen kampioen in de tweede divisie.
„Daardoor was de uitdaging een beetje weg”, verklaart de Zaandammer zijn nieuwe honger naar het profvoetbal. Die kans kwam toen Killian van Mil, ook een speler met ambities, vanuit Katwijk naar
Kopenhagen vertrok. Een belletje naar zijn oud-ploeggenoot, die in Katwijk al aan de
voorbereiding op een nieuw seizoen was begonnen, bracht de boel op gang. „Hij belde me:
’Wat ga jij doen?’ Nou ik wilde best iets nieuws. De club zocht een spits en nadat Killian
een filmpje van me liet zien, wilden ze me gelijk.”
Focus
Spijt dat hij niet zijn eerste kans als profvoetballer heeft gepakt, heeft Freriks nauwelijks.
„De een kan op zijn zeventiende de focus opbrengen die je als prof nodig hebt, ik had
gewoon wat langer nodig. Het hoort er een beetje bij. Dankzij de topjaren bij Katwijk ben
ik gelukkig weer in beeld. Maar er is nu geen tijd meer te verspillen.” Ook buiten het veld is Freriks volwassener geworden. Heimwee naar de Zaanstreek, zoals hij in zijn periode als jeugdspeler bij FC Groningen had, heeft hij in Kopenhagen niet. „Het is een leuke stad en de mensen zijn aardig en sociaal. Bovendien is het maar een klein uurtje vliegen, dus ik ben zo weer thuis.” Het voetbal valt hem, zijn eigen prestaties ten spijt, wel een beetje tegen. AB Kopenhagen haalde in het Deense bekertoernooi weliswaar de kwartfinales, waarin het door FC Nordsjælland werd uitgeschakeld, maar in de competitie blijven de prestaties voorlopig achter bij de grote ambities. „Gezien het geld dat de club heeft geïnvesteerd wilden we omhoog, maar het niveau is niet zo sterk als ik had verwacht.”
Anders
Daarbij wordt er in Denemarken op het derde niveau anders gevoetbald dan in Nederland,
heeft hij ondervonden. „Met mijn elf goals, plus drie in de beker, gaat het met mij
persoonlijk heel goed, maar dat is tegelijk ook een beetje het probleem. Als team in zijn
geheel scoren we wat weinig. Het voetbal is ook lastig. Wij hebben best een voetballend
team, maar sommige tegenstanders kunnen echt Scandinavisch verdedigen. Veel teams
parkeren de bus. Ik word aardig lek geschopt en teams kunnen hier echt een wedstrijd op
slot zetten. Die verdedigers zijn allemaal groot en sterk in de lucht, anders dan in Nederland.”
Echter, daar leert Freriks ook van. „Het is ook goed om dat mee te maken. Ik ben hier ook
een betere voetballer geworden. Alleen al doordat we elke dag trainen. Onze trainer legt er
flink de zweep over en dat was in het begin echt aanpoten voor me. Er wordt op het veld
meer van me verwacht. Behalve een afmaker moet ik ook een aanspeelpunt zijn in de
kleine ruimte. Maar ik ben hier gekomen om daarna een volgende stap te kunnen maken,
daar ben ik ook echt wel aan toe.”
Tussenstation
Dat Kopenhagen een tussenstation is heeft de Zaankanter bij zijn komst naar
Denemarken al aangegeven, ook al heeft hij een contract voor nog een seizoen. „Ze weten
bij de club hoe ik er in sta en hebben me verteld dat ze me niet in de weg zullen staan. Ik
heb een lichte voorkeur voor een club in Nederland, dan denk ik aan de eerste divisie,
maar dan moet er wel wat moois voorbij komen. Hier in Denemarken is er al interesse van
clubs op dat niveau.” Waar zijn plafond ligt? „Dat weet ik zelf ook niet. Maar als ik door ga met scoren – ik hoop er nog negen te maken in de laatste twaalf wedstrijden – komt er een volgende stap.
Verder kijken heeft weinig zin. Ik ben zelf ook benieuwd naar wat ik aan zou kunnen.”
sc Hercules Zaandam
Tim Freriks zette zijn eerste stapjes op het voetbalveld bij PSCK. Inmiddels is die
vereniging gefuseerd met VVZ (’de club van mijn vader’) tot Hercules Zaandam. De
club heeft nog altijd een warm plekje in het hart van Freriks. „Ik kom er nog regelmatig. Als ik in Nederland ben ga ik altijd kijken als het eerste speelt. Mijn vader roept nog steeds: ’Kom een jaartje bij ons spelen’. Maar dat is niet de bedoeling, ook al ken ik veel jongens nog vanuit de jeugd en is het er altijd gezellig. Misschien komt het er ooit nog van als ik achter in de dertig ben. Als de club me dan nog wil hebben.
