Koog aan de Zaan- Vroeger waren de schepen van hout en de mannen van staal. Tegenwoordig zijn de schepen van staal en de mannen van hout. Zomaar een kenmerkende uitspraak van de vorige week zaterdag 11 december overleden Leen Tijsterman. Maandag de 20 december, na de verscherping van de coronamaatregelen, wachtte de familie de uitdaging om de laatste vaart van de man van staal binnen de regels te organiseren. Het zou een dag worden Leen Tijsterman waardig.
Voor het zover was moest er heel veel water door de Zaan stromen waarbij familie, uitvaartleidster en de voorzitter van KFC overuren gedraaid hebben en een handtekening van burgemeester Hamming uiteindelijk de weg vrijmaakte voor een waardig afscheid van een groot man.
De cluman Leen Tijsterman maakte zijn laatste ronde per auto langs een rood blauwe erehaag van KFC’ ers. De man die zijn voetballoopbaan afsloot bij KFC waar zijn dochter Tonnie meer dan verdienstelijk het doel zou gaan verdedigen in een tijd dat KFC de dienst uit maakte in het vrouwenvoetbal. Leen Tijsterman maakte het financieel mogelijk door zijn bedrijfsnaam te verbinden aan de vrouwen van de Groote Koogse. Later zou hij dat ook doen met het vlaggenschip van de club. Jeugdtoernooien op veld of in de zaal, de naam Tijsterman kwam regelmatig voor bij.
Tijdens zijn laatste rondje voetbalveld stopte de auto nog een keer voor de tribune die na de brand uit zijn as is herrezen en de naam mag dragen van Leen Tijsterman. Als KFC een feestje gaf voorzag Leen door schenking de aanwezigen van een rondje en als hij de deur uit ging deed hij dat onder het zingen van de Vrolijke koster.
Speciaal voor de KFC icoon kwam Benjamin v.d. Logt dit lied vertolken waarbij menig traantje weg gepinkt werd. Daarna maakte hij zijn laatste meters op “zijn” KFC terrein uitgezwaaid door clubmensen voor wie hij veel betekende. Ze waren er allemaal om hem de laatste eer te bewijzen met fakkels en de vrouwenafdeling in Tijsterman trainingspakken.
De rouwstoet zette zich in beweging naar de Noorddijk waar het kraanschip de Willem Antonia van Tijsterman Waterwerken oude baas aan boord zou hijsen. Toen de familie aan boord was werd begonnen aan een bijzondere vaart richting scheepswerf Vooruit. Begeleid door de Zaanstad 2 van de Havendienst Zaanstad. De vele bruggen brachten hun laatste groet door te openen bij het zien van het schip met bijzondere lading. De Zaan waar een dag eerder nog veel water doorheen moest om dit mogelijk te maken was mild gestemd en liet de vaart rustig verlopen.
Onderweg veel mensen die Leen een laatste groet brachten en zelfs mensen die de vlag halfstok hadden hangen. Zij die aan boord waren maakten een emotionele reis door het leven van Leen Tijsterman mee. Bij de sluizen van Zaandam aangekomen bracht het Kapiteinskoor een muzikale ode aan een van hun leden. Want ook hierin speelde Leen een rol. Bij het 40 jarig bestaan van Tijsterman Waterwerken had Leen bedacht dat ze met een boot zingend over de Zaan moesten gaan. Het Kapiteinskoor zou hun liederen ten gehore brengen en zo ontstond een van de grootste Zaanse evenementen die de streek rijk was, Zingen op de Zaan.
Na het emotionele optreden werd aan het laatste deel van de vaart begonnen. De havendienst van Amsterdam voegde zich bij het schip en bracht een waterrijke groet, waarna de Willem Antonia aanmeerde bij scheepswerf Vooruit. Daarbij werd Leen toegezongen door de Zaanse Parel Vissers. Een koor waar Leen ook in meezong en zijn bedrijfsruimte beschikbaar stelde als oefenruimte. Tevens het moment om de kist van Leen voet aan vaste wal te laten krijgen en het moment dat de wagen gevolgd door alle belangstellende richting crematorium te laten rijden.
Voor de familie het laatste afscheid mocht nemen kwamen er diverse sprekers voorbij en werd duidelijk hoe bijzonder de man van staal was. Alle aanwezigen en zij die erbij waren bij KFC, onderweg langs de Zaan, het Kapiteinskoor bij de sluizen, beide havendiensten en de Zaanse Parelvissers bij scheepswerf Vooruit, zij zullen hem nooit vergeten.
Tekst en foto’s Peter Seijmour
