Door Kees Klinkenberg
Net als zijn vader Daniel werd hij als pupil lid van zvv Zaandijk. Via de jeugd brak hij als eerstejaars A junior door in het eerste seniorenelftal. Medespelers daarin waren onder meer Robert Aafjes en Jerrol Wijndal. Laatstgenoemde speelde ook met zijn vader. “Dat ging er heel anders aan toe dan tegenwoordig. Als broekie moest je je plaats weten. De ouderen waren de baas. En je durfde ook amper wat in te brengen als alleen je talent” om meteen te constateren dat het er in het moderne voetbal heel anders aan toe gaat. “De sfeer is totaal anders. En je ziet steeds meer jonkies in die eerste elftallen.”
Alles meegemaakt
In zijn loopbaan heeft hij vaak net tegen promoties aangezeten. “Maar ook degradatie was mij niet vreemd. Bij zvv Zaandijk hebben we van alles meegemaakt.” Met Ron Karreman als trainer diende zich op Schanszicht een lichting talenten aan. “Met onder meer Nick Snelders en Wesley van Berkel promoveerden we net niet naar de derde klas. Volgens mij heb ik dat zeven keer meegemaakt.”
Goudriaan aan de bal. Iedereen lijkt respect te tonen of het gevaar in te zien. Foto: Theo van Vlaanderen
Stapje te hoog
Zijn spel viel ook anderen op. Marcel Blank wist hem als trainer van Fortuna Wormerveer over te halen. “Dat is echt een geweldige tijd geweest. We klommen op naar de tweede klasse en ik vergeet nooit de promotiewedstrijd in en tegen Houten. Na Blank kwam Martin de Groot en die zorgde voor een nog hoger niveau. We speelden en trainden met een enorme intensiteit. De toenmalige Hoofdklasse bleek net een stapje te hoog voor mij.”
Topscorer
Zijn overstap naar Hercules Zaandam kwam daaruit voort. Hij werd er topscorer, maar onder leiding van trainers als Emiel van Eijkeren en Carl Ern kon promotie steeds net niet afgedwongen worden. Op zeker moment hengelde René Reijinga als Saenden trainer naar zijn diensten. “Daar trof ik tal van oude bekenden. Allemaal leuke gasten uit de streek. Daar ook kwam Corona om de hoek kijken. We wisten met René uiteindelijk wel kampioen te worden en de tweede klas te bereiken.”
”Ik denk toch zo’n 200/250 doelpunten te hebben gescoord in competitie en beker’
Hierna keerde Goudriaan weer terug bij de club waar alles begon. “Bizar natuurlijk als je zoveel punten haalt, kampioenskandidaat bent, maar toch degradeert via de nacompetitie. We wisten de negatieve spiraal niet te stoppen met op papier toch echt een prima ploeg. Alles ging mis. De vorm was ongrijpbaar. Hoewel ik toen al dacht aan stoppen kon ik dat in mijn beleving niet maken. De vijfde klas is Zaandijk onwaardig. Ik moest meehelpen de vierde klas weer te bereiken. Er verdwenen veel spelers en met talenten uit eigen geledingen moest trainer Christopher Manuputty gaan bouwen. Ook voor hem als beginnend trainer een aparte uitdaging.”
Indeling bijzonder
De indeling van die vijfde klasse was op zich bijzonder. Er vielen wat clubs weg en zodoende bleven er acht teams over. “Je hebt duidelijk een verschil. Het linkerrijtje bevat ploegen met gelijke ervaring als Zaandijk, het rechterrijtje is een ratjetoe. We spelen drie keer tegen elkaar en dat soort teams hebben iedere keer een andere samenstelling. Het is maar net wie er tijd en zin heeft om te spelen zo lijkt het. Niet echt leuk.”
De innig gewenste titel is nu binnen handbereik. Zaandijk wist 16 wedstrijden te winnen, speelde een keer gelijk en verloor een duel. HFC Heemstede is de enig overgebleven concurrent. “Dit seizoen draait het prima. Ook in de KNVB-beker wisten we ver te komen. Door veel te oefenen hebben we dit bereikt. En dankzij Manuputty’s prima oefenstof zijn we heel goed bezig geweest. Het resultaat gaan we zondag vieren.”
Goudriaan ziet zichzelf niet als trainer verder gaan. “En ik ben ook te fanatiek om in een vriendenteam te gaan spelen. Ik heb 18 seizoenen lang altijd één keer per week een wedstrijd gespeeld en minimaal twee trainingen bezocht. Dat was mijn vaste ritme. Gelukkig heb ik ook nooit zware blessures gekend al heb ik als aanvaller flink wat tikken gekregen.”
Duik in de sloot
Zondag moet het tegen SV Dio gaan gebeuren. Aanvang wedstrijd 14.30 uur. Goudriaan verheugt zich er al op. “In ons elftal speelt ook clubvoorzitter Robert Bos. Hij weet altijd van alles te regelen. Het schijnt zelf zo te zijn dat er een KNVB-bestuurder langs komt om het kampioensschild te overhandigen. Meest opvallende die dag gaat natuurlijk de duik in de sloot worden. Dat is een mooie traditie bij Zaandijk.“
De grote vraag die resteert is hoeveel doelpunten Goudriaan in die 18 seizoenen heeft gescoord. “Oei. Dit seizoen sta ik tot nu toe – zonder de beker – op 26 goals en 14 assists. De twee seizoenen daarvoor ook bijna 50. Bij Hercules Zaandam ook ruim 50 in competitie en beker. In de Corona periode waren dat er ook steeds zo’n 30. Bij Fortuna heb ik weliswaar 49 wedstrijden gespeeld, al scoorde ik daar aanzienlijk minder als rechtsbuiten. Maar een schatting doen? Dan denk ik toch wel zo’n 200/250 doelpunten te hebben gescoord in competitie en beker.”
Dat is straks allemaal over. In de huiskamer is hij bezig om zijn mogelijke opvolger de fijne kneepjes bij te brengen. Zoon Sem weet de bal al aardig te raken. Zijn vrouw Kim bekijkt het tafereel glimlachend.
