Zaandam – In het voetballandschap van Zaandam is de laatste jaren veel veranderd. Grote clubnamen zijn verdwenen. Wat rest is slechts een beperkt aanbod van mogelijkheden om te voetballen. Op en rond sportpark het Hoornseveld wordt er hard gewerkt om onder de vlag van ZVC’22 een nieuw voetbalbolwerk te laten ontstaan. ‘We hebben een mooie ploeg vrijwilligers overdag’ vertelt Henk Plooijer (82) als een van de mannen die een flinke voetbalhistorie met zich meedraagt. ‘Gewoon doorgaan en altijd positief denken’ is zijn motto.
Plooijer is de man die samen met zijn broers Siem, Piet en Rein ‘hun club’ Zilvermeeuwen nadrukkelijk op de kaart heeft gezet. Hij is ook de man die de eretitel ‘Meeuw van de Eeuw’ vol trots koestert. Maandagmorgen is hij een van de werkers op het complex aan de Sportlaan waar niets meer lijkt op wat het was. De aanleg van tennis- en korfbalvelden, de komst van een zwembad en het aanpassen van het voetbalgedeelte maakt dat het nog als een ‘rommeltje’ oogt. ‘Straks is het hier echt prachtig. Tot die tijd is het even behelpen.’
Zilvermeeuwen 1 seizoen 1966/1967 met staand v.l.n.r. Aart van ’t Hof (grensrechter), Henk Plooijer, Frans van de Ven, Piet Out, Piet Plooijer en Nico Holstvoogd. Voor vl.n.r. Wim Hoevers, Henny de Jong, Kasper Stuive, Bart Jacobsen, Cees Roubos en Ron Tel.
De situatie wordt in de werkersploeg op diverse manieren beleefd. Eensluidend is de mening dat het allemaal te lang duurt. De mannen hebben allemaal een mening en die sluit niet altijd aan bij de plannen van de gemeente Zaanstad. In het achterliggende weekeinde is er veel materiaal van het voormalige Zaanlandia complex overgebracht naar het Hoornseveld. ‘Er is een container bestelt, maar bij alles wat je door je handen laat gaan voel je als het ware de historie’ laat een van de herschiksters weten. ‘We moeten het allemaal een plaatje geven en uiteindelijk zal die container wel vol raken.’
Drie dagen in de week
Henk Plooijer werd in 1940 geboren. Van jongs af aan was hij een 200% Meeuw. Zijn broers keken ooit vanuit de boerderij van opa aan de Prinsenstraat naar het veld aan de Krugerstraat. ‘Later zijn we naar het kerkhof komen te spelen. En nog later naar Poelenburg. Nu ben ik al jaren actief hier met een leuke ploeg mensen. Op maan-, woens- en vrijdag zet ik mij in. Als het weer het toelaat kom ik op de fiets vanaf ’t Kalf naar hier.’
In de weekends is Plooijer nog altijd nadrukkelijk aanwezig bij de wedstrijden van het eerste elftal. Net als in de tijd bij Zilvermeeuwen laat hij zich horen als echte supporter met verstand van zaken. ‘De thuiswedstrijden zie ik allemaal, van de uitwedstrijden mis ik er wel een een paar.’
Het archief van de Meeuwen.
De prestaties van het vlaggenschip van de Zaanse Voetbal Combinatie’22 vallen nog wat tegen. ‘Vroeger was de club alles. De spil in je leven. Naar een andere club gaan deed je niet. Dat kon niet in de familie. Tegenwoordig moeten ze ieder jaar weer opnieuw beginnen met een selectie. De jeugd kent geen clubliefde meer. Ze gaan weg om niets.’
In zijn actieve periode speelde Henk met broer Piet in het eerste elftal van de Meeuwen. ‘In de hoofdklasse hielden we het twee seizoenen vol. Financieel was dat niet vol te houden voor een club als de onze. Als je ziet hoe het er nu aan toe gaat is er heel veel veranderd. En lang niet altijd ten goede.’
Voetballen in je buurt
In het vrijwilligers gilde van ZVC’22 zijn alle bloedgroepen vertegenwoordigd. Er is er zelfs eentje die al zijn zesde fusie achter de rug heeft. ‘Bijmijn waterpoloclub heb ik dat ook meegemaakt.’ Plooijer heeft in zijn sportieve loopbaan van alles meegemaakt. Veel hoogtepunten waar hij met veel plezier aan terugdenkt. ‘Hier is het straks allemaal nieuw en moet er iets moois kunnen ontstaan. In de jeugd zit veel potentie. Miel Mans doet heel veel goed werk. Toch zie je dat de leden niet zoals wij voetbalden in de buurt waar je woonde. Dat is allemaal anders geworden. De beleving is heel anders.’
Terwijl zijn teamgenoten aanschuiven voor een kop koffie bladert Plooijer nog door wat archiefstukken die nauwgezet door Hans Olthof zijn verzameld. Naast zich hangt over de stoel een Zilvermeeuwen shirt. ‘Als Meeuw van de Eeuw heb ik een speciaal shirt gekregen. Dat koester ik. Het komt op mijn kist als ik er niet meer ben, maar daar wil ik voorlopig niet aandenken. Eerst hier nog een mooie club opbouwen. We doen als ouderen ons best een goed klimaat te scheppen. ‘Met de oude sfeer van vroeger kom je nog het verst. Daarom zeg ik altijd dat we gewoon moeten doorgaan. Met positief denken kom je heel ver.’
Henk Plooijer de Meeuw van de Eeuw (Foto: Rodi Media/KK)
