Sylvano Comvalius begon als 21-jarige als prof in Malta en diende zeventien clubs van over de hele wereld. De ex-aanvaller, die vorige zomer zijn carrière beëindigde, brengt nu al zijn ervaringen uit diverse culturen over op de spelers in de AZ Jeugdopleiding.
In Indonesië is hij nog steeds de enige die het in één seizoen lukte om 37 keer te scoren (34 wedstrijden). In Nederland kent haast niemand hem. De voetbalcarrière van Sylvano Comvalius (34) was er een van veel omwegen. Afgelopen zomer bereikte hij als speler van Geylang International uit Singapore zijn eindstation en besloot hij zich te richten op een nieuwe carrière: die van jeugdtrainer.
Na avonturen in Malta, Schotland, Koeweit, Kazachstan, China, Duitsland, Oekraïne, Indonesië, Thailand, Maleisië en Singapore was het genoeg geweest. Comvalius keerde terug naar Nederland, Almere om precies te zijn. Hij loopt sinds het begin van dit seizoen stage in de AZ Jeugdopleiding om zich klaar te maken voor het trainersvak. Hij is assistent-trainer van Bas van Baar bij de Onder 14.
Je komt na een lange carrière in het buitenland terug naar Nederland, en dan?
“Ik heb in Nederland in het betaald voetbal nooit mijn sporen verdiend. De meeste voetballers keren na hun carrière in een andere functie terug bij de club waar ze al een verleden hadden. Dat was voor mij anders. Toch had ik een doel voor ogen en wilde ik het liefst zo dicht mogelijk bij het voetbal blijven. Daar ligt namelijk mijn hart. Ik heb samengespeeld met Nick van der Velden in Bali, Indonesië. Na een fantastisch jaar zijn we goed in contact gebleven. Ik was op de hoogte van de ontwikkelingen die Nick als jeugdtrainer bij AZ doormaakte. Dit motiveerde me enorm om ook de stap te zetten richting het trainersvak .”
Hoe ben je uiteindelijk bij AZ terecht gekomen?
“AZ is een enorm grote club. Ik zag ook wie hier al stage liepen: Khalid Boulahrouz, Mounir El Hamdaoui, Ron Vlaar. Grote namen in het voetbal en voor de club AZ. Nick besloot om het te bespreken met Paul Brandenburg, de Hoofd Jeugdopleiding. Een week later ben ik op gesprek gekomen. AZ is een topclub in Nederland en de opleiding staat voor kwaliteit. De bedoeling was in eerste instantie dat ik vanaf januari 2022 stage zou gaan lopen. Na een positief en goed gesprek vroeg meneer Brandenburg of ik het leuk zou vinden om per direct aan te sluiten bij de Onder 14. Hij had zich verdiept in mijn achtergrond en mijn carrière. Het feit dat ik in zo veel verschillende culturen heb kunnen aarden en presteren, daar zag hij een bepaalde toevoeging voor de AZ Jeugdopleiding in.”
Welke cultuur kom je hier bij AZ tegen?
“Ik voel dat iedereen er hier op gericht is om de spelers en de club beter te maken en vooruit te helpen. Daar word je heel snel in meegetrokken. De club straalt één en al voetbal uit. Dat ruik en voel je aan alles. Dat is iets waar ik mijn hele carrière op zoek naar ben geweest. Toen ik hier binnenkwam dacht ik: dit is hoe ik professionaliteit voor me zie. Goede organisatie, professioneel personeel, een visie en alle voorwaarden om nog meer te groeien.”
Achteraf heb je als trainer profijt van je lange carrière in het buitenland. Wat was voor jou als speler de motivatie daarheen te gaan?
“Nadat ik Ajax in de jeugd verliet, kreeg ik op 21-jarige leeftijd de kans om profvoetballer te worden in het buitenland. Ik heb als jeugdspeler veel teleurstellingen en blessures gehad. De route die ik bewandeld heb was er niet eentje die ik voor ogen had, maar het heeft me wel ontwikkeld tot de persoon en voetballer die ik ben geworden. Het bood ook een nieuwe start waar ik op nul kon beginnen. Daardoor kon ik zo exploderen in mijn eerste jaar. Ineens stonden er clubs in de rij. Dat is iets waar ik een aantal jaren daarvoor alleen maar van kon dromen. Daarna is de trein gaan rijden en nooit meer gestopt, tot aan vorig jaar.”
Welke ervaringen neem je vanuit jouw carrière mee naar het vak als trainer?
“Als je trainers vraagt wat ze willen, dan zullen de meesten antwoorden: ik wil mijn spelers beter maken. Ik vind dat ik meer te bieden heb dan dat. Beter maken kan je doen door de filosofie van de club over te brengen. De praktijkervaring, de tegenslagen en de mooie dingen die ik heb meegemaakt, die kan je niet aanleren. De weg naar een profbestaan is vaak lang en onzeker. Uiteindelijk heeft mijn discipline, doorzettingsvermogen en iedere dag op te staan met de droom om profvoetballer te worden ervoor gezorgd dat het ook gelukt is. Talent alleen is niet genoeg, je moet er alles voor willen laten.’’
Het klinkt alsof het trainersvak voor jou een persoonlijke missie is.
“Ja. Ik moet zeggen, dat is de afgelopen maanden ontstaan. Ik denk dat een rol als trainer momenteel erg goed bij me past. Waarom? Omdat ik op voetbalgebied heel veel gemist heb toen ik jong was. Als ik zie hoe hier de organisatie is neergezet, hoe er elke dag over voetbal wordt nagedacht, dan past dat bij wat ik ambieer. Ik werk momenteel met een leeftijdsgroep waarin veel gebeurt. Jongens zijn in de groei, komen in de puberteit, hebben veel huiswerk, ze komen in aanraking met de buurt waarin ze opgroeien. Dat is voor mij erg herkenbaar omdat het me herinnert aan de tijd toen ik zelf veertien was en bij Ajax speelde. Als trainer kan ik die ervaring overbrengen.”
Wat wil je bereiken bij AZ?
“Persoonlijk wil ik me bij AZ ontwikkelen tot een volwaardig trainer. Ik zou graag met al mijn ervaring een toegevoegde waarde willen zijn voor de club. Op teamniveau hoop ik dat alle spelers dit seizoen de overstap maken naar de Onder 15. Uiteindelijk ben je hier als trainer in dienst van de spelers, om die te ontwikkelen en beter te maken. Als niet alle spelers over kunnen, hoop ik in ieder geval de spelers die afvallen zodanig te hebben kunnen inspireren dat ze weten dat dit niet het einde is. Want nogmaals: ik weet hoe het is om weggestuurd te worden op die leeftijd. Er zijn jongens die veel beter waren dan ik, die het niet gehaald hebben. Terwijl ikzelf uiteindelijk toch een fantastische carrière heb gehad. Wel via een omweg, maar dat maakt niet uit. Mijn doel was profvoetballer worden. Als je het mij als persoon vraagt, is het dus duidelijk wat ik wil bereiken: al die jongens meegeven dat je nooit moet opgeven.”
