KFC verliest finale met 1-2 van sv Hoofddorp

„Wij hebben het gewoon heel goed gedaan dit jaar.” KFC-trainer René Reijinga verliet ondanks de nederlaag tegen Hoofddorp met een trots gevoel het terrein van AFC in Amsterdam. „Ik hoop dat die jongens uiteindelijk ook dat trotse gevoel hebben. Maar op dit moment zijn lovende woorden niets waard.”

Het lukte KFC zaterdag op een haar na niet om promotie naar de eerste klasse af te dwingen, maar de nederlaag deed voor Reijinga niets af aan de prestatie van zijn team. „Toen ik twee jaar geleden instapte bij KFC speelde dit team tot de laatste dag tegen degradatie. Dit seizoen schopten we het tot de finale van de nacompetitie”, beschreef de trainer de stappen die zijn gemaakt. „Ik heb in de kleedkamer gevraagd: wat kunnen we verliezen? Het ergste dat ons kon overkomen was dat we volgend jaar beginnen als kampioenskandidaat. Maar ik moet bekennen dat deze nederlaag mij meer pijn doet dan ik had verwacht. Ik denk, en hoop, dat dat gevoel voor een dag zal zijn en dat daarna de tevredenheid over het seizoen naar boven komt.”

Een kijkje in de catacomben bevestigde dat teleurstelling overheerste bij de spelers. „Het is nu een bittere pil, maar uiteindelijk is de conclusie dat we echt een mooi seizoen neergezet met dit topteam’’, reageerde vleugelspeler Robin Baartscheer. ,,Dat zal uiteindelijk bij iedereen naar boven komen drijven.”

KFC was zaterdag niet minder dan Hoofddorp. „Volgens mij hebben wij in het eerste kwartier zeker drie kansen gehad met onder meer een kopbal en een een-op-een met de keeper’’, keek Reijinga terug. ,,De eerste kans van de tegenstander ging er direct in. Hoofddorp heeft een jonge ploeg en speelde tegen degradatie. Als wij 2-0 voor waren gekomen, dan was het klaar geweest, denk ik. Maar dat is ’als’.”

De realiteit was dat KFC na 25 minuten zelf tegen een 0-2 achterstand aankeek en in de achtervolging moest.

„We geloofden er in de rust nog altijd in”, stelde Baartscheer. Dat gevoel werd verder aangewakkerd na de aansluitingstreffer van Danny Prins, na een uur spelen. In de jacht op de gelijkmaker speelde KFC echter te slordig en te gehaast om de tegenstander echt te doen wankelen. „In de eerste helft hadden we meer kansen dan na rust. Op een gegeven moment ging het vooral op goed geluk, met lange ballen. We hadden dit seizoen al eerder in de laatste minuten wedstrijden naar onze kant gekanteld, dus het geloof bleef aanwezig. Maar op een gegeven moment was, vooral bij mij, het pijpje echt wel leeg.”

Stranden in het zicht van de haven is nooit prettig, maar Baartscheer benadrukte dat tevredenheid op zijn plaats is. „De nacompetitie om promotie halen was ons doel. Tweede worden was al mooi, promotie zou de kers op de taart zijn geweest. Volgend seizoen gaan we voor het kampioenschap, dat hebben we al uitgesproken. Met deze groep moet dat lukken. We kunnen nu nog meer bouwen en op details ingaan, het wordt alleen maar beter.”

Dat KFC in de nacompetitie tegen drie eersteklassers bewees het hogere niveau aan te kunnen is een prettige gedachte, bevestigde Reijinga. „Dit is een les die we mee moeten nemen naar het nieuwe seizoen. Die jongens moeten zich realiseren dat wij heel erg goed kunnen voetballen. Ik hoop dat ze vertrouwen hebben dat wij in die eerste klasse terecht komen.”